Een paar dagen later kwamen we erachter dat we in de buurt waren van de begraafplaats waar Florence Nightingale en haar familie begraven liggen.
Om het stuk van en over haar af te sluiten leek het ons bijzonder om naar het graf te gaan.
Om hier te komen moesten we een stukje van 10/15 minuten rijden dus dat leek mee te vallen. Toen we op het weggetje naar de begraafplaats reden bleek het niet allemaal zo gemakkelijk. Het was een weggetje waar je met één auto net kon rijden. Er moest geen tegenligger komen, want dat betekent dat je dan het hele stuk achteruit terug moest rijden. Er was dus geen mogelijkheid om even op zij te gaan en elkaar er langs te laten rijden. Op hoop van zegen dan maar haha!
Gelukkig zijn we uiteindelijk veilig en wel bij de begraafplaats aangekomen. We liepen richting een klein kerkje wat erbij stond en het voelde meteen als een soort bijzondere begraafplaats. Terwijl je langs het kerkje liep, kwam je langs een rozenstruik. Er hing een bordje bij waaop stond dat deze als 'een gift' waren gegeven door het Florence Nightingale museum. Het gaf meteen een bepaalde sfeer en een gevoel dat het niet zomaar een vrouw is geweest en er een soort positieve lading was of zo.
Even later zijn we wat verder gelopen en waren er allemaal heel oude graven om ons heen, waaronder het grote familiegraf van de Nightingales. Hier lagen haar vader (William Edward Nightingale), moeder (Frances Nightingale), zus (Frances Parthenope Verney/Nightingale) en lag Florence Nightingale zelf.
Het was een heel bijzonder graf om te zien, met name de zijde van Florence. Bij beide ouders en haar zus stond een hele tekst op het graf, op Florence Nightingale haar zijde stond vrij weinig:
F.N., haar geboortedag en sterfdag. Het was Florence haar eigen keuze en wilde niet meer op het graf hebben staan.
Het was bijzonder om het graf te zien en het stuk rondom Florence Nightingale compleet te hebben.
( Over het museum waar wij eerder zijn geweest heb ik een blog&vlog gemaakt, heb je deze niet niet gezien of gelezen maar ben je wel nieuwsgierig? Klik dan hier om het alsnog te zien en/of lezen)
Wij waren er op 15 augustus, op 13 augustus 1910 is Florence overleden. Het was dus alweer 107 jaar geleden dat zij is overleden. Bij zowel Thom als mijzelf kwam even het besef hoelang dat al wel niet is en dat er al behoorlijk lang wordt gewerkt aan het beroep 'verpleegkundige' en het nog steeds aan het groeien is.
Het was erg bijzonder om op deze manier stil te staan bij het verpleegkundige beroep, bij wie het allemaal is begonnen en om dit stukje geschiedenis mee te kunnen nemen. Voor ons was het dan ook zeker de moeite waard om er heen te gaan.
Mocht je zelf (als je in Engeland bent) langs de begraafplaats willen, ga dan met eigen vervoer (anders zul je er niet kunnen komen haha). Het is een begraafplaats in Wellow, St. Margaret of Antoich Churchyard.
