Afgelopen zondag heb ik weer bereikbaarheidsdienst gedraaid. Dat betekent 07.30 wakker worden om de telefoon over te schakelen van nachtzorg/de receptie naar je eigen werktelefoon om een dag in het weekend de bereikbaar te zijn voor de woningen..
Wat als de telefoon nu gaat? Waarvoor bellen ze? Kan ik de begeleiding van de woning telefonisch helpen, of moet ik erheen?
Het was een rustige bereikbaarheidsdienst. Tot 15.00 heb ik geen enkel telefoontje gehad. Stond de telefoon wel goed aan? Was hij wel goed doorgeschakeld? Het maakt je toch even onzeker of het allemaal wel goed gaat.
Om er zeker van te zijn heb ik mezelf nog maar een keertje gebeld. Ja hij stond goed, de telefoon ging over.
Om 15.00 kreeg ik dan toch het mijn eerste telefoontje van de dag... een telefoontje vanwege medicatie. Eind van de middag, bijna tegen etenstijd aan kreeg ik een tweede telefoontje... 's Avonds moesten twee cliënten hun blaasspoeling hebben en vanwege niet bekwaam personeel moest ik daar heen. Tijdens het telefoontje een tijd afgesproken waarop ik 's avonds daar zou komen om hun te helpen.
Halverwege de avond heb ik nog één telefoontje gehad wat tevens de laatste was van deze dienst. Ditmaal weer een telefoontje rondom medicatie, welke ik dus zo op kon lossen en waar ik niet voor heen en weer hoefde te reizen.
Na dit laatste telefoontje heb ik mijn spullen gepakt, ben ik de auto ingestapt en richting Assen gereden.
Ik kende de twee cliënten van een vorig bezoekje voor blaasspoelen, dus was er al een beetje bekend. De woning was voor mij nog wel een enorm doolhof dus was blij dat de begeleiding die op dat moment aan het werk was mij naar de appartementen van de cliënten kon brengen. De handeling zelf had ik al vaker gedaan en wist dus wat er van mij werd verwacht en hoe dit uit te voeren. Tijdens de handeling een babbeltje gemaakt met de cliënt en/of begeleidster die er op dat moment bij was. Ik merk dat ik dat zelf een fijne vind, een soort band opbouwen, ondanks dat het voor kortdurende momenten is. Niet alleen voor mijzelf, maar ook om de cliënt op zijn/haar gemak te stellen en niet zomaar wat te doen. Of het helpt?? Ik weet het niet. Daarvoor ken ik de cliënten (nog) niet goed genoeg voor wat denk ik vanzelf wel gaat komen.
Eenmaal thuis van mijn ritje naar Assen heb ik de rapportages bijgewerkt, deze naar werk gemaild en sluit ik alles af.. laptop, telefoon en duik ik mijn bed in.Ondanks dat de telefoon niet roodgloeiend heeft gestaan is zo'n dag best vermoeiend. Je bent continu bezig met die telefoon, je werk en bent voorbereid om wat er komen gaat. Continu toch een bepaalde focus.
Toch heeft het ook wel weer wat.. een extra afwisseling en uitdaging. Je weet niet wat er gaat komen en wat je kunt verwachten.
Zo ook met de drie telefoontjes die ik deze keer heb gehad met mijn bereikbaarheidsdienst.
Terwijl de telefoon gaat, je opneemt en de begeleiding de situatie uitlegt, probeer je erachter te komen wat er aan de hand is. Ik probeer dan te zorgen dat ik genoeg (achtergrond)informatie heb om de begeleiding te kunnen helpen.
Gaat het om medicatie(fouten): wat voor medicatie, hoevaak en wanneer krijgt hij/zij die medicatie,...?
Gaat het om iemand die niet fit is: wat zijn de controles (bloeddruk, temperatuur, etc), sinds wanneer speelt dit, wat is er aan hem/haar te zien, heeft hij/zij hier vaker last van...?
Gaat het om een handeling: welke handeling, waarom kan hij niemand op de woning de handeling uitvoeren, waarom wordt de handeling uitgevoerd...?
Op deze manier probeer ik de situatie in kaart te brengen zodat ik weet of ik het telefonisch afhandelen of dat ik toch langs moet komen op de woning. Ieder telefoontje is weer een hersenkraker die je wilt oplossen.
Om 15.00 kreeg ik dan toch het mijn eerste telefoontje van de dag... een telefoontje vanwege medicatie. Eind van de middag, bijna tegen etenstijd aan kreeg ik een tweede telefoontje... 's Avonds moesten twee cliënten hun blaasspoeling hebben en vanwege niet bekwaam personeel moest ik daar heen. Tijdens het telefoontje een tijd afgesproken waarop ik 's avonds daar zou komen om hun te helpen.
Halverwege de avond heb ik nog één telefoontje gehad wat tevens de laatste was van deze dienst. Ditmaal weer een telefoontje rondom medicatie, welke ik dus zo op kon lossen en waar ik niet voor heen en weer hoefde te reizen.
Na dit laatste telefoontje heb ik mijn spullen gepakt, ben ik de auto ingestapt en richting Assen gereden.
Ik kende de twee cliënten van een vorig bezoekje voor blaasspoelen, dus was er al een beetje bekend. De woning was voor mij nog wel een enorm doolhof dus was blij dat de begeleiding die op dat moment aan het werk was mij naar de appartementen van de cliënten kon brengen. De handeling zelf had ik al vaker gedaan en wist dus wat er van mij werd verwacht en hoe dit uit te voeren. Tijdens de handeling een babbeltje gemaakt met de cliënt en/of begeleidster die er op dat moment bij was. Ik merk dat ik dat zelf een fijne vind, een soort band opbouwen, ondanks dat het voor kortdurende momenten is. Niet alleen voor mijzelf, maar ook om de cliënt op zijn/haar gemak te stellen en niet zomaar wat te doen. Of het helpt?? Ik weet het niet. Daarvoor ken ik de cliënten (nog) niet goed genoeg voor wat denk ik vanzelf wel gaat komen.
Eenmaal thuis van mijn ritje naar Assen heb ik de rapportages bijgewerkt, deze naar werk gemaild en sluit ik alles af.. laptop, telefoon en duik ik mijn bed in.Ondanks dat de telefoon niet roodgloeiend heeft gestaan is zo'n dag best vermoeiend. Je bent continu bezig met die telefoon, je werk en bent voorbereid om wat er komen gaat. Continu toch een bepaalde focus.
Toch heeft het ook wel weer wat.. een extra afwisseling en uitdaging. Je weet niet wat er gaat komen en wat je kunt verwachten.
Zo ook met de drie telefoontjes die ik deze keer heb gehad met mijn bereikbaarheidsdienst.
Terwijl de telefoon gaat, je opneemt en de begeleiding de situatie uitlegt, probeer je erachter te komen wat er aan de hand is. Ik probeer dan te zorgen dat ik genoeg (achtergrond)informatie heb om de begeleiding te kunnen helpen.
Gaat het om medicatie(fouten): wat voor medicatie, hoevaak en wanneer krijgt hij/zij die medicatie,...?
Gaat het om iemand die niet fit is: wat zijn de controles (bloeddruk, temperatuur, etc), sinds wanneer speelt dit, wat is er aan hem/haar te zien, heeft hij/zij hier vaker last van...?
Gaat het om een handeling: welke handeling, waarom kan hij niemand op de woning de handeling uitvoeren, waarom wordt de handeling uitgevoerd...?
Op deze manier probeer ik de situatie in kaart te brengen zodat ik weet of ik het telefonisch afhandelen of dat ik toch langs moet komen op de woning. Ieder telefoontje is weer een hersenkraker die je wilt oplossen.
