De afgelopen twee weken heb ik weer lekker wat diensten kunnen draaien op mijn werk. Even 'vrij' van school dus kon even wat uurtjes pakken en weer lekker aan de bak!
Tijdens één van die diensten kregen wij een nieuwe opname. Op zich vrij normaal op een revalidatie-afdeling, maar het verliep dit keer een beetje anders...
Ik heb vrij weinig ervaring met het doen van een opname. Op zich niet heel erg, want de laatste keer dat ik er één gedaan heb ging vrij goed. Maar dit is helaas alweer een hele poos geleden.
Nu werd ik tijdens een dienst wat voor het blok gezet en kreeg ik te horen dat ik een opname ging doen.
Ik wist even niet wat ik ervan moest denken en ben er wat blanco ingegaan. Ik had gelukkig alle papieren al gekregen en kon me vooraf wat inlezen en wist wat ik moest doen/vragen tijdens de opname.
Het eerste stukje tijdens het opnamegesprek verliep vrij goed. Een sociaal praatje met de cliënt, hem wat beter leren kennen, weten wie er met hem mee is gekomen... een beetje in gaan schatten hoe hij is op sociaal vlak en hoe 'helder' hij is.
Vervolgens wat uitleg gegeven over de afdeling en hoe het er aan toe gaat, alles liep aan het begin goed.
Tot op het moment dat de vragenlijst er bij kwam en ik dus begon met het 'echte' opnamegesprek.
Ik merkte aan mezelf namelijk dat ik het nog niet zo vaak gedaan had en de laatste keer al een tijdje geleden was.
Ik stelde namelijk een vraag, kreeg antwoord en ging naar de volgende vraag. Het was eerder wat een interview in plaats van een goed gesprek naar mijn idee.
Tussendoor geprobeerd wat andere vragen te stellen om er wat meer een lopend gesprek van te maken, maar met de vragen die gesteld moesten worden was dit vrij lastig.
De familie die mee was bij de cliënt gaf het ook aan, dat het wat een interview leek maar kon er gelukkig wat om lachen.
Heb ook wel uitgelegd dat ik heb geprobeerd er wat een leuk en spontaner gesprek van te maken, maar dat het wat lastig wordt met de vragen. Ze sluiten helaas niet altijd wat mooi op mekaar aan waardoor het 'hak-op-de-tak' is en wordt.
Ze snapte het wel en we zijn weer verder gegaan met de vragenlijst.
Later nog een aantal collega's gevraagd hoe zij het aanpakken. Ik kreeg wat wisselende antwoorden terug, maar merkte wel dat het hun ook niet echt lukte er een 'beter verhaal/gesprek' van te maken.
Het ligt dus gelukkig niet (alleen) aan mij haha! Ik hoop dat, naarmate ik meer opname gesprekken kan/mag/ga doen, het wat makkelijker en beter gaat. Dat ik er wat meer een fijn gesprek van kan maken in plaats van een echte overhoring/een interview.
Hebben jullie misschien nog handige tips om zo'n opnamegesprek aan te pakken?
Zijn er manieren/handige hulpjes die bij je werken om er wat een fijner opnamegesprek van te maken?
Ervaringen die je hebt met zo'n gesprek die je wilt delen?
Ik hoor ze graag! Wie weet haal ik er ook nog wat uit en kan ik zelf iets toe gaan passen!
Als je tips, hulpjes, ervaringen of iets heel anders hebt wat je wilt melden/delen, laat het hieronder dan in een reactie weten!
