Eentje waarin ik veel heb gezien, gedaan en heb gehoord. Eentje waarin veel interessante onderwerpen naar voren zijn gekomen. Wacht ik neem jullie wel even mee in wat er allemaal gebeurd is.
Aan het begin van de week stond mijn onderzoek centraal stond. Dagen waarin ik non-stop bezig ben geweest met de puntjes op de 'i' te zetten rondom mijn opzet onderzoek om deze in te leveren bij mijn opdrachtgever en later bij mijn beoordelaar.
Ik had al veel feedback gekregen waar ik mee aan de slag kon, dus ik hoefde mij niet te vervelen haha! *pling* een appje van mijn docent!
Woensdag is er vanaf 13.00 een mooi gastcollege over euthanasie op school. Ga er vooral heen als het je interessant lijkt!
Nou dat leek het mij zeker interessant! Woensdagochtend zou ik met mijn opdrachtgever gaan Skypen, dus dat kon ik mooi combineren met dit gastcollege.
's Ochtends een goed gesprek met mijn opdrachtgever gehad over de enquête en hebben we hier nieuwe afspraken over gemaakt.
Ik merk dat ik het uitwerken van een enquête, eigenlijk het hele onderzoek doen, steeds leuker en interessanter vind worden. Alles begint eindelijk wat vorm te krijgen en je werkt ergens naar toe.
Ondertussen was het bijna 13.00 en was het tijd voor het gastcollege.
Voordat het college begon heb ik de laatste finishing touch gegeven aan mijn opzet onderzoek en hem opgestuurd naar mijn beoordelaar. DONE! Nu afwachten en zien wat zij er van gaat vinden...
Dan was het nu tijd om echt op te letten bij het gastcollege.
Het was een heel indrukwekkend, interessant en vooral enorm bijzonder gastcollege. Er waren twee sprekers; een huisarts en een verpleegkundige vanuit de levenseindekliniek hebben hun verhaal gedaan. Vanuit beide hebben we het perspectief gekregen rondom euthanasie en hoe zij erin staan.
Ik vond heel bijzonder om te horen hoe het hele proces vooraf gaat aan de daadwerkelijke euthanasie. Dit wist ik wel deels, maar nu hoor je daadwerkelijk wat er eigenlijk gebeurd en vooraf gaat aan...
Wat bij mij best wel binnenkwam was hoe de huisarts er tegenover staat en hoe hij het daadwerkelijke moment ervaart. Zo gaf hij aan dat hij het gevoel heeft er dan 'tussenin' te staan. Hij helpt bij de euthanasie, maar bij het daadwerkelijke afscheid en verdriet hoort hij niet, maar hij is er dan wel bij ... Eigenlijk heel logisch maar bijzonder om het dan toch ook echt te horen. Het is niet iets waar je bij stil staat of zo.
En toen was het donderdag en was het een interessante dag op een heel andere manier, namelijk een symposium! Tijdens het symposium werden de onderzoeken van het afgelopen jaar, gericht op de psychiatrie, gepresenteerd.
Ik ging er wat sceptisch heen, omdat de psychiatrie-kant niet iets is waar ik heel bekend mee ben, maar gedurende de middag werd ik steeds weer opnieuw geboeid door interessante onderwerpen.
Zo wordt er onderzoek gedaan naar smartphones en of deze bij kunnen dragen aan het voorspellen (en herkennen) van een depressie, naar de mondzorg binnen de GGZ-instellingen, maar wordt er ook onderzoek gedaan naar angststoornissen en hoe mensen zelf tegenover deze problemen staan en of ze hier hulp bij willen hebben. Heel bijzondere onderzoeken waarvan dingen ook herkenbaar zijn in andere sectoren, waardoor voor mij het ook mogelijk was een soort koppeling hiermee te leggen.
Tot snel!
P.S. Ik heb mijn beoordeling op het eerste stuk van mijn onderzoek terug gekregen..
En het is een 'go'! Ik ben nu natuurlijk super blij haha, want dit houdt in dat ik op de goede weg zit met mijn onderzoek en de basis nu goed is om verder te kunnen.
Na de herfstvakantie bezig met data verzamelen met een enquête, maar daar vertel ik jullie een andere keer wel wat meer over!
