Vijf dagen werken zitten erop.
Het was een druk, hectisch weekend en in dag afgelopen twee dagen is er ook genoeg gebeurd...
Op deze afdeling wordt de hoeveelheid personeel per dienst "berekend" op het x-aantal cliënten die er zijn.Doordat de cliënten voor een (groot) deel zelfstandig zijn kan er minder personeel ingezet worden. Dit was de afgelopen vier dagen dan ook zo.
Afgelopen zaterdag was mijn eerste zelfstandige dienst ( een vroege dienst) en ik moest dus meteen hard aan de bak. Ik moest er harder aantrekken dan anders.
Zo was een cliënt eind van de week opgenomen en over hem was weinig bekend. Hierdoor kun je niet goed je werk doen, omdat je niet weet hoe ze hem de afgelopen dagen geholpen hebben en er geen zorgplan van gemaakt is.
Het was zaterdag dan ook rennen en vliegen, vrijwel de gehele dienst lang.
Waren we klaar met de ADL, dan was het wel druk doordat een deel van het personeel halverwege de ochtend klaar was en naar huis ging. Of omdat er -tig bellen tegelijk kwamen.
Hierdoor werd het best wel een rommelige dienst. We hebben het echt op de basis gehouden en verder kwamen we niet.
Dit was zondag ook zo. Het kwam wat op hetzelfde neer als zaterdag.
Afgelopen maandag en dinsdag had ik late diensten. Vaak begint zo'n dienst vrij rustig, omdat iedereen dan wat bezoek krijgt of heeft.
Afgelopen maandag was de drukste dienst van deze twee.
Er waren ontzettend veel bellen tegelijk (mensen die iets wilden). Maar ondertussen was er een cliënt die zich echt niet goed voelde. Hoge pols/hartslag, hoge bloeddruk, trillen, hoofdpijn, stoelgang maar er kwam steeds niets, zweten...
Een x-aantal jaar geleden heeft ze een long-embolie gehad en toen had ze veel dezelfde symptomen. Ze was hierdoor heel erg in paniek dat het weer zo was.
Na veel contact met de overhead en dienstdoende arts is ze uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan.
Je wil op dat moment twee dingen tegelijk doen wat eigenlijk onmogelijk is; op de bellen reageren en iedereen helpen en bij deze vrouw blijven en haar kalmeren en in de gaten houden.
Met z'n tweeën op zo'n moment kun je niet beide doen.
Uiteindelijk hebben we iedereen op tijd op bed gekregen en hebben we iedereen geholpen. Het voelt op zulke momenten alleen wel alsof je continu achter de feiten aan loopt.
Wat ik het ergste vind op zulke momenten, is dat je niet de zorg kan bieden aan de cliënten waarvoor ze hier zijn en wat ze nodig hebben.
Wie weet als ik er meer in kom dat het me straks nog iets makkelijker afgaat. Maar als we steeds met z'n tweeën staan dan gaat dat ook maar tot een bepaalde hoogte.
Maar eens even afwachten ...
Ik heb voor de grap beide late diensten een stappenteller opgedaan. Beide dage stond de teller uiteindelijk op meer dan 11.000 stappen! Dus +/- 10 km gelopen op mijn werk.
Als dat, ondanks de drukte en de gehele situatie, niet genoeg is weet ik het ook niet meer haha!
Deze week heb ik donderdag nog een korte vroege dienst. Dit houdt in dat ik help met de ADL en reageer op bellen. Wanneer de ADL klaar is en het personeel een korte koffie-/theepauze heeft gehad zit mijn dienst erop.
Eens zien wat deze donderdag gaat brengen.
Ik hoop dat hij wat rustiger is als de afgelopen diensten, want dit was eigenlijk niet te doen met z'n tweeën.
Vraagje: Hebben jullie dat ook wel meegemaakt.. dat het zo druk is dat je niet aan alles toekomt of rustig de tijd voor alles hebt op je werk...?
Hoe ging je ermee om? En heb je een manier gevonden om het de volgende keer te voorkomen/voor te zijn? (zoja, wat was dat dan?)
