Op de werkvloer is het elke keer maar afwachten hoe het gaat, wat je tegenkomt en afwachten hoe de clienten/patienten reageren.
Iedereen reageert anders, heeft andere hulp/zorg nodig en waardeert dit op een andere manier. Het is voor ons, als verzorgenden en verpleegkundigen, maar afwachten of we wat "waardering" krijgen of dat we " gewoon ons werk doen".
Het is logisch dat iedereen anders is en dus ook anders op dingen reageert.
Wel merk ik dat het als verpleegkundige fijn is om soms wat waardering te krijgen als je iemand helpt of hebt geholpen.
Al is het maar een bedankje of zelfs maar een flimlach . De kleine dingetjes zijn al genoeg, maar dan weet je wel dat het gewaardeerd wordt en waarvoor je je werk doet.
Zo heb ik de afgelopen dagen een vrouw geholpen die langzaamaan weer wat opknapt en eindelijk kan revalideren.
Je kan aan haar merken en zien dat ze het op bepaalde momenten heel zwaar heeft en in een dip zit. Ondertussen vindt ze het fijn vind als je even een moment tijd hebt en je bij haar komt zitten om te praten.
Dit was tijdens mijn laatste nachtdienst ook het geval.
Ze zat er helemaal doorheen en wilde het liefst " de eeuwige slaap" hebben. Ik heb even rustig bij haar gezeten en met haar gesproken. Ze werd wat rustiger en je kon aan haar zien dat ze het echt even nodig had om erover te praten.
Helaas moest ik op een gegeven moment weer verder mijn ronde doen. Vlak voordat ik weg liep begon ze me heel uitgebreid te bedanken. Ze was ontzettend blij dat ik er 's nachts was, haar in de gaten hield en er voor haar was op zulke momenten.
Ik kreeg ontzettend veel knuffels en een dikke kus op mijn wang. Ze vertelde me dat ze vroeger ook een verpleegkundige was geweest en dat het belangrijk is om zulke momenten soms met een client/patient te hebben.
"En ja die ben ik nu, een oud wijf die je hulp nodig heeft en waar je mee opgezadeld zit". Ze begon er zelf ook wat om te lachen en bedankte me nogmaals voor mijn tijd en het gesprek.
Aan het einde van mijn nachtdienst ben ik weer even bij haar om het hoekje wezen kijken. Ik zag dat ze wakker was dus heb gezegd dat ik weg ging, dat mijn dienst erop zat. Even verteld wie er zouden zijn/komen.
Ik heb haar gedag gezegd en zou weglopen. Lopend naar de deur hoorde ik haar nog wat tegen haarzelf praten: "Wat een geweldige meid is dat zeg, en wat helpt ze me goed. Die mag hier van mij wel blijven".
Het is fijn om zulke dingen soms te horen, ook al worden ze niet altijd direct tegen je gezegd.
Het voelde goed om een dienst met zulke lieve, fijne woorden af te sluiten. Een enorme blij van waardering. Mijn dag was weer helemaal goed haha!
Ik hoop nog geregeld zulke dingen te horen of te zien (zoals ik al zei, een glimlach is vaak al genoeg). Zo weet je dat het goed zit en je goed bezig bent!
