Bepaalde dingen heb ik de afgelopen dagen voor het laatst gedaan op mijn werk.
Voor het laatste een teamvergadering bijgewoond, met een aantal collega's gewerkt, met cliënten naar de dagbesteding geweest...Het voelt raar om te weten dat het allemaal nu echt bijna is afgelopen. Dat het over een week gewoon al klaar is hier.
(Gelukkig kunnen we het nog wel op een leuk, grappige en gezellige manier met mekaar afsluiten. Met één collega altijd aan een stukje chocola, ons "Mmmmm-momentje". Tijdens de laatste dienst dus ook weer een stukje chocola op zitten snoepen. Hmm!)
Omdat ik weet dat ik niet alle ouders/familieleden meer zie van een aantal cliënten, heb ik naar alle ouders/familie een mail gestuurd om ze voor alles te bedanken.
Ik wil het, ondanks dat ik niet iedereen even veel en vaak gezien heb, met hun ook goed afsluiten. Zij zijn een belangrijk deel in het leven van de cliënt en wil dit ook uiten.
Van een aantal heb ik een reactie gekregen. Het deed me goed om te lezen hoe ze erover dachten en hoe zij de zorg voor hun zoon/dochter hebben ervaren.
Toen ik de mailtjes las was ik ontroerd van hoe dankbaar ze zijn en waren, maar ondertussen ook super trots op mezelf.
Dat ik dit alles in een jaar had bereikt en dat ik goed voor iedereen gezorgd heb, zo goed als dat ik kon (en nodig was). En dat je dat dan als bevestiging ook nog te horen krijgt, doet me goed.
Door zulke mailtjes en reacties merk ik dat ik weer wat energie en motivatie heb en krijg om het de laatste week nog even te gaan knallen op mijn werk.
Om er nog heel wat bijzondere en leuke momenten uit te halen op mijn werk.
En om er samen met collega's nog het beste van te gaan maken tijdens mijn laatste diensten!
